Pinkstervlammetje
Mama, welke dag is het vandaag? - Maandag liefje
En moet ik niet naar school? - Nee schat
En jij moet niet gaan werken? - Nee, lieverd, leuk he
Waarom? - Omdat het een vrije dag is
Waarom? - Omdat het gisteren Pinksteren was
Waarom?
2 prachtige blauwe kijkers keken me vol vragen aan
Ik had gewoon kunnen zeggen: och schat, ze hebben dat zo ooit eens bedacht dat het 50 dagen na Pasen nog eens feest moest zijn en voilà, wij kunnen daar nog van profiteren... maar ze zouden dat beter afschaffen want de economie en zo.
Maar toen dacht ik aan het verhaal van Pinksteren. En simultaan dacht ik ook aan haar vele verzuchtingen dat ze me zo mist, dat ze me zo zal missen, dat ze me zo gemist heeft. Op elk uur van de dag en jammer genoeg ook nacht als ze eraan denkt dat ik morgen of straks of gisteren niet bij haar zal zijn/geweest ben.
En aarzelend begon ik dan toch te vertellen. Van Jezus. Dat ze die wel kende van dat verhaal van het stalletje.
En toen hij groot werd, had hij veel vriendjes.
Maar hij kon niet altijd bij hen zijn.
En dat vonden de vriendjes niet leuk, daar werden ze verdrietig van.
Maar op Pinksteren voelden die vriendjes opeens in hun hartje dat Jezus daar ook altijd was, ook als hij niet echt bij hen kon zijn.
En ze voelden zich weer sterk en ze voelden zich blij. Want ze wisten Jezus die ziet hen graag.
Zo kan jij ook sterk zijn liefje, als mama niet bij jou is. Want ik ben altijd in je hartje.
Het was geen strategie, het was geen plan dat verhaal. Het kwam eruit omdat zij de vraag stelde en ik dacht dat ze er iets aan zou hebben.
En ze keek niet meer zo onbegrijpend. Want Jezus die van dat stalletje, die kende ze. En mama zit inderdaad in haar hartje.
En 's avonds vroeg ze voor één keer niet naar een verhaaltje over prinsessen en elfjes.
Maar van Jezus. En ze somde op wie er allemaal in haar hartje zat.
En ze sliep een hele nacht door, zonder op mama te roepen.
En ik weet nog altijd niet goed wat ik nu moet met dat deeltje van mijn bagage.
En of en hoe we onze kinderen dat mee gaan geven.
Maar het blijft een mooi verhaal.
En zij, zij wil later nog altijd Elfje worden
En moet ik niet naar school? - Nee schat
En jij moet niet gaan werken? - Nee, lieverd, leuk he
Waarom? - Omdat het een vrije dag is
Waarom? - Omdat het gisteren Pinksteren was
Waarom?
2 prachtige blauwe kijkers keken me vol vragen aan
Ik had gewoon kunnen zeggen: och schat, ze hebben dat zo ooit eens bedacht dat het 50 dagen na Pasen nog eens feest moest zijn en voilà, wij kunnen daar nog van profiteren... maar ze zouden dat beter afschaffen want de economie en zo.
Maar toen dacht ik aan het verhaal van Pinksteren. En simultaan dacht ik ook aan haar vele verzuchtingen dat ze me zo mist, dat ze me zo zal missen, dat ze me zo gemist heeft. Op elk uur van de dag en jammer genoeg ook nacht als ze eraan denkt dat ik morgen of straks of gisteren niet bij haar zal zijn/geweest ben.
En aarzelend begon ik dan toch te vertellen. Van Jezus. Dat ze die wel kende van dat verhaal van het stalletje.
En toen hij groot werd, had hij veel vriendjes.
Maar hij kon niet altijd bij hen zijn.
En dat vonden de vriendjes niet leuk, daar werden ze verdrietig van.
Maar op Pinksteren voelden die vriendjes opeens in hun hartje dat Jezus daar ook altijd was, ook als hij niet echt bij hen kon zijn.
En ze voelden zich weer sterk en ze voelden zich blij. Want ze wisten Jezus die ziet hen graag.
Zo kan jij ook sterk zijn liefje, als mama niet bij jou is. Want ik ben altijd in je hartje.
Het was geen strategie, het was geen plan dat verhaal. Het kwam eruit omdat zij de vraag stelde en ik dacht dat ze er iets aan zou hebben.
En ze keek niet meer zo onbegrijpend. Want Jezus die van dat stalletje, die kende ze. En mama zit inderdaad in haar hartje.
En 's avonds vroeg ze voor één keer niet naar een verhaaltje over prinsessen en elfjes.
Maar van Jezus. En ze somde op wie er allemaal in haar hartje zat.
En ze sliep een hele nacht door, zonder op mama te roepen.
En ik weet nog altijd niet goed wat ik nu moet met dat deeltje van mijn bagage.
En of en hoe we onze kinderen dat mee gaan geven.
Maar het blijft een mooi verhaal.
En zij, zij wil later nog altijd Elfje worden
Reacties
Een reactie posten